Vandaag (5 januari 2014), is het precies 68 jaar geleden dat ik in dit huis geboren werd. Kort daarna verlieten mijn ouders deze voordeur, met mij in de armen, om naar de kerk te gaan om gedoopt te worden.
Dopen was in die jaren een vertrouwd gebeuren. Bij het rooms katholieke bevolkingsdeel liefst zo snel mogelijk. Soms als de kraamvrouw nog in het kraambed lag.
Bij het protestantse deel mocht het ook wel wat later. Ik was enkele maanden oud. Dopen, een kerkelijk ritueel wordt nog slechts zelden toegepast.
Toch willen veel jonge ouders een mooi moment creëren om hun kind aan de wereld te presenteren.
Dit in plaats van wekenlang dagelijks kraamvisite te ontvangen.
Eén moment waarop alle mensen die in het leven van hun kindje een belangrijke rol spelen gelijktijdig aanwezig zijn. Vaak zijn het de mensen die ook bij de huwelijkssluiting aanwezig waren. Samen de nieuwe wereldburger verwelkomen.
De babyshower voor de gezellige mens en een naamgevingsritueel voor ouders die aan wat meer diepgang hechten. Daar ben ik altijd heel graag bij betrokken. Het is zo bijzonder om samen naar mooie
vormen te zoeken om een hartelijk welkom op deze wereld te bereiden.
Een begin, waarop ieder op zijn of haar wijze de nieuwe wereldburger kan verwelkomen.
Ik ben benieuwd wanneer jullie als ouders jullie voordeur uitstappen met jullie kindje in de armen op weg naar het naamgevingsritueel.
Maar wees gerust, het kan ook gewoon bij jullie thuis!