Sinds 2011 hebben we ‘de dag van de stilte’ gevierd op het moment dat de wintertijd begint. Ik wist tot voor kort niet dat het bestond. Maar enkele weken geleden heb ik mijn eerste toespraak gehouden in Soefi centrum den Bosch over het thema stilte. Ter voorbereiding daarop heb ik veel gelezen en gegoogeld en zo kwam ik het tegen: de dag van de stilte. Wat een ontdekking! De organisatoren omschrijven stilte als: Stilte is universeel, zij is van niemand en van ons allemaal. Zij verbindt mensen met elkaar, ongeacht cultuur, religie of politieke overtuiging.
Volgens Wikipedia: Stilte is de ervaring van geen enkel geluid, of de ervaring van zo weinig geluid dat het als volledig natuurlijk en rustgevend wordt beschouwd. Een andere definitie van stilte: Alle beelden prijsgeven, auditieve en visuele, innerlijke, cognitieve en imaginaire, of ze nu te maken hebben met tijd of met ruimte, beelden van binnenuit of van buitenaf.Gaer maar aan staan. Dat is toch verschrikkelijk moeilijk.
Hoe doe je dat ? Waar is de stilte nog te ontdekken? Waar valt die ervaring van stilte nog te beleven?
Lawaai genoeg om ons heen. Mobiele telefoons, de stevige beat uit snelle auto’s, achtergrondmuziek in supermarkt en dokters wachtkamer. Overal en altijd geluid. En als we al zo’n stille plek hebben gevonden wil dat nog niet zeggen dat ons hoofd stil is. Allerlei gedachten spoken door ons heen. Er komt van alles bovendrijven.
Waar kunnen we die stille plek en die stilte in ons hoofd dan wel vinden? Zelf kan ik de stilte vinden als ik tuinier. Verkeersgeluiden, de overvliegende trauma heli, de timmerende buurman…. alle geluiden verdwijnen in de stilte en ik kom in een gevoel van ‘niets’. Vooraf was ik van plan een uurtje in de tuin te werken maar als ik ophoud blijkt het ineens vijf uur later te zijn, zonder gegeten of gedronken te hebben, zonder een woord gesproken te hebben. Zonder ergens aan gedacht te hebben. In de drukte van alledag kan ik heel sterk verlangen naar zo’n dag.
In ogenblikken van stilte kun je bij jezelf nagaan hoe het nu werkelijk met je gaat. Maak je je los van alles wat op een oppervlakkige manier beslag op je legt en kom je in contact met je diepere gevoelens. In die stilte kun je opnieuw geboren worden, je verliest je krampachtigheid, je durft los te laten.
Nu de dagen korter worden, gunnen we ons misschien wat langer de tijd om naar die stilte te zoeken…